Potwierdzenie praw Monasterów przez kolejnych królów


Po Władysławie IV sześciu jeszcze królów polskich zaszczyciło swoimi przywilejami i listami oba monastery drohickie. Najpierw zatwierdził prawa im służące Jan Kazimierz w 1660 roku 8 czerwca w Warszawie i 9 września 1661 roku. Treść ostatniego przywileju przytoczona została wyżej przytoczona.

To samo uczynili jego następcy: Król Michał 28 marca 1670 roku w Warszawie, Jan III 3 sierpnia 1675 roku w Obozie, 24 marca 1676 roku w Krakowie i 6 maja 1677 roku w Warszawie. W tym ostatnim przywileju ponowił król pozwolenie na restaurację Cerkwi Świętej Trójcy wydane jeszcze przez Jana Kazimierza. Osobnym zaś listem datowanym 19 marca 1695 roku w Warszawie, polecił Butlerowi staroście Drohickiemu, aby poczynione krzywdy obu Monasterom przez Regenta Grodzkiego Michała Krasnodębskiego wy­nagrodzone były.

Bliżej jeszcze oznaczył pra­wa i prerogatywy Monasteru Świętej Trójcy przywi­lej Augusta II wydany w Warszawie 22 stycznia 1698 roku, w którym zabezpiecza Monasterowi wszelką jego własność nieruchomą, zapewnia wolny połów ryb w Bugu i jeziorach, dozwala wywozu drzewa na opal i budowlę z lasów kró­lewskich, tudzież zbudowania młynu wodnego lub wiatraka. Prócz tego nakazuje Monasterowi we wszystkich sprawach odnosić się do Włady­ki Łuckiego i co roku z bractwem i Zakonnikami Świętego Spasa obierać Ihumena; zabezpiecza publiczne sprawowanie obrządków, a mianowicie procesje i dozwala pobierać od przybywających z towarami na odpusty daninę w sposób targowy albo raczej jałmużny składaną. Ponieważ zaś z powodu rozlewu Bugu, nie zawsze na nabożeństwo ludzie do Monasteru przybywać mogą, pozwala przeto na drugiej stronie wystawić kaplicę Świętego Jerzego. Na koniec uwalnia Monaster i jego nie­ruchome własność, od wszystkich publicznych poborów i ciężarów, zachowując go podług praw Dyplomatu (14 marca 1633 r.) i Konstytucyi (1633 r. VLII. P. 78 Assekuracya) za Wła­dysława IV wydanych. Wszystkie dotąd wy­mienione przywileje zatwierdził August III, 20 Lipca 1736 roku w Warszawie, a ostateczną Sankcyą nadał im tamże dnia 17 kwietnia 1780 roku Stanisław August (z Akt Cerkwi Świętej Trójcy).