Synagoga


W Drohiczynie przy ul. Piłsudskiego 9 (obecnie ul. Kraszewskiego) znajdowała się drewniana bożnica. Budynek synagogi wzniesiony został w XIX w. na planie prostokąta o wymiarach 12 na 15 metrów.

Synagoga spłonęła 22 czerwca 1941 roku.

Główna bóżnica była zbudowana z okazałych bali drewnianych, ze szczytem obmurowanym czerwoną cegłą, zwróconym ku północy, i głównym wejściem od strony południowej. Znajdowała się w niedalekim sąsiedztwie rynku, obok budynku plebanii prawosławnej. Budynek był okazały, o dwuspadowym dachu krytym gontem, później cementową dachówką, wzniesiony na wysokim fundamencie z kamienia polnego, o czterech okazałych oknach od strony ulicy, umieszczonych wysoko, na wyciągnięcie ręki. Obok wejścia głównego było niewielkie, po kamiennych schodkach, oddzielne wejście dla kobiet, które w synagodze zasiadały na galerii, odgrodzone gęstą, ażurową kratą od modlących się na dole mężczyzn. Nad głównym wejściem była umieszczona gwiazda Dawida a na futrynie była przybita mezuza, niewielki futeralik ze zwitkiem pergaminu, zawierającym cytaty z Tory, którego dotykał każdy Żyd wchodzący do synagogi. Wnętrze synagogi było raczej skromne, poza skrzynią ołtarzową na północnej ścianie, znajdującej się tuż obok szafy o podwójnych drzwiach, w której przechowywano zwoje Tory, tablicy z dziesięciorgiem przykazań i bimy – podwyższenia przeznaczonego dla kantora na środku synagogi wewnątrz nic innego się nie znajdowało. Całość była oświetlona lampami naftowymi i siedmioramiennym świecznikiem w części ołtarzowej, więc w skromnym wnętrzu panował prawie stale półmrok.