Nie mniejsze znaczenie dla Drohiczyna od nadania praw magdeburskich miała kolejna okoliczność. Za panowania Kazimierza Jagiellończyka został Drohiczyn centralnym miejscem władz ziemi, a od Zygmunta I całego stolicą województwa podlaskiego. Dowiadujemy się bowiem z przywileju Zygmunta I wydanego w Wilnie 2 marca 1516 roku, że już Kazimierz Jagiellończyk, a po nim Aleksander szlachcie obszernego powiatu Drohickiego dozwolili sądzić się prawem polskim i że sam Zygmunt I ponawiając tę prerogatywę wszystkich bez różnicy: Szlachtę Rusinów, Żydów, Ormian, Chrześcijan nie przez Dzieckich, jak to było na Litwie, ale przez woźnych i pozwy po łacinie pisane, zapozywać każe. Wskazuje za prawidło w sądzeniu, zwyczaje ziemi krakowskiej do czasów koekwacji zwyczajów wszystkich ziem. Przy czym dozwala wyboru urzędników ziemskich, zachowując sobie naznaczenie urzędników grodzkich. Za herb Ziemi Drohickiej – Pogoń literą S przepasaną nadaje.

Musiały więc być w Drohiczynie sądy ziemskie i grodzkie do czasów Kazimierza Jagiellończyka t. j. od ustąpienia tej ziemi przez Księcia Mazowieckiego Bolesława (w 1443 roku), a możliwe, że były już  i za rządów książąt mazowieckich.

Wkrótce został też Drohiczyn stolicą Województwa podlaskiego. Podlasie przez długi czas uważane było za część Województwa trockiego. Przez przywilej Zygmunta I, wydany w Trokach przed świętem Św. Małgorzaty w 1520 roku powstało osobne Województwo podlaskie. Odtąd w Drohiczynie jako stolicy ziemi podlaskiej, przebywał Generał ziemi, odbywały się sejmiki na wybór posłów i deputantów, miały miejsca popisy rycerskie szlachty i odprawiano sądy wiecowe (termini generalis) dla całego województwa. Miało to miejsce do ustanowienia przez Stefana Batorego Trybunałów. Po tym Podlasie i Małopolska podlegały pod Trybunał Lubelski. Drohiczyn przy dawnych tylko sądach ziemskich i grodzkich pozostał.