Ikona Św. wielkomęczennicy Barbary z ramą w kształcie prostokąta wertykalnego, oprawiona w nową, prostą ramę. Przedstawienie całopostaciowe stojącej świętej w lekkim kontrapoście, 3/4 w prawo, ubrana w książęcy strój – w długiej szacie jasnoróżowej, w błękitnej koszuli z aplikacjami na przodzie, w pelerynie czerwonej podbitej gronostajami. Włosy długie, brązowe, luźno opuszczone na plecy, na głowie korona i perły, na szyi krótki naszyjnik z pereł, w uszach kolczyki. Lewa ręka zgięta w łokciu dłonią dotyka piersi, trzyma krzyżyk i gałązkę palmową, prawa ręka opuszczona w dół trzyma ozdobną rękojeść miecza wspartego ostrzem o ziemię. Wokół głowy nimb pełny z różową obwódką. Tło – zaznaczony schematycznie pejzaż z wieżą po lewej stronie, u góry scena zwieńczona czerwono-białym łukiem z ornamentem chrząstkowym. Na wysokości głowy świętej napis w języku cerkiewno-słowiańskim „sv.Velikomućenica Varvara”.

Zachowana i odrestaurowana ikona św. Barbary przypomina o istnieniu tu cerkwi pod tym samym wezwaniem, która przetrwała do II wojny światowej, a była ściśle powiązana z życiem monasteru św. Trójcy.