Most w Drohiczynie


Towary spławne wymienia królewski dokument z 1554 r. dla Stanisława Tęczyńskiego na pobieranie opłat mostowych w pobliskiej Drohiczynowi Turnej ma Pan Lwowski most w tern imieniu swem Siemiatyczach na rzece Bugu zarobić i mostowe na się brać... Iż też komięgi i wszelakie towary leśne tą rzeką Bugiem, pod on idąc, w ruszaniu mostu szkodą niemałą, albo pracą zadawać mogą, przeto i od takowych komięg i towarów leśnych, pod on most na rzece Bugu idących, dozwalamy Panu Lwowskiemu brać od każdej komięgi po 12 gr, a od zachciku wańczosu tylkoż, także i od zachciku klepek i faszolczu nie więcej, ale po 12 gr ma brać. Budowa mostu w Turnej podkopała byt ekonomiczny dwu starych ośrodków handlu - właśnie Drohiczyna i Mielnika. Miernicy rozmierzający grunta miejskie mielnickie już w 1560 r., a więc zaledwie kilka lat po budowie mostu przez Tyczyńskiego w Turnej stwierdzali: Do tego miasta dlatego niemało włók ostawiono, iż mieszczanie nie mają się czym żywić. Gościniec obrócono na Turnę i Siemiescicze, jarmarków też i targów dobrych nie masz, a lud ubogi, acz nad portem, przedsię handlu żadnego za ubóstwem nie wiodą, jedno się rolą żywią}' Nie wiemy, czy w Drohiczynie funkcjonował wówczas most, dokument lokacyjny Aleksandra Jagiellończyka z 1498 r. mówi jedynie od Przewozie Bużnym w mieście, a i w 1554 r. mostu tam pewnie nie było, skoro akcja Tęczyńskiego, budowy gościńca z północnego na południowe Podlasie powiodła się, a nowy szlak zrobił zawrotną karierę i do dziś należy do głównych dróg krajowych.

W 1514 r. Żyd z Brześcia Michał Ezofowicz uzyskał królewskie pozwolenie na zbudowanie mostu w Drohiczynie, na rzece Bugu. W dowód zasług otrzymał dożywotnie prawo pobierania podatku mostowego, a także dzierżawę wolnej od podatku (aż do innej woli królewskiej) karczmy, ustawionej przy tym moście. W 1519 r. kolejny dokument Zygmunta Starego dla Ezofowicza, stwierdzał, że most był już zbudowany, a budowniczy zyskał rozszerzenie uprawnień do mostowego i karczmy dożywotnio, on sam i jego dzieci. Jednak w 1570 r. przez Bug funkcjonował przewóz, a nie most. Arenda przewoźnego dawała do skarbu królewskiego niemałą sumę 21 kop gr lit. i 36 denarów. Mostu nie było i później. 5 maja 1742 r. funkcjonował prom. W 1752 r. W Drohiczynie czynny był jedynie przewóz do Tonkiel. Droga z Litwy prowadziła przez Drohiczyn - Przewóz - Tonkiele - Sokołów.

Po więcej informacji o moście i jego właścicielach zapraszam na podstronę Most w Drohiczynie.