Stosunkowo mało znaną formą działania Benedyktynek były podejmo­wane przez nie wysiłki nad przywróceniem społeczności rodzinnej i na­rodowej kobiet, które naruszały zasady wierności małżeńskiej i popadły w grzech cudzołóstwa i jawnej rozpusty. Na mocy wyroków sądowych były one kierowane na rekolekcje pokutne do klasztorów benedyktyńskich. Odgrodzenie tych kobiet od gorszącego środowiska, od bliskiej okazji do grzechu a wprowadzenie w klimat ciszy klasztornej, modlitwy, pracy, umartwienia, stwarzało dla wielu upadłych okazję do nawrócenia i całkowitego zerwania ze złem. Zachowała się spora lsta kobiet, które w charakterze pokutnic przewinęły się przez klasztor benedyktyński w Drohiczynie. Jeśli nawet nie wszystkie wróciły na drogę uczciwości i cnoty, to przecież musiały być wśród nich i takie, którym pobyt w klasz­torze otworzył oczy i serce na prawdę o chrześcijańskiej godności  człowieka. Być może niektóre z nich po raz pierwszy w tutejszym klasztorze nauczyły się modlić, milczeć, pracować.