W rezydencji drohickiej w latach rozwoju szkoły mieszkało od 7 do 20 kapłanów z zakonu św. Ignacego, w tym początkowo 2 a potem 5—6 profesorów. Oficjalnie rangę „Kolegium” uzyskała rezydencja jezuic­ka w Drohiczynie dopiero w 1747 r., kiedy zakupiona została wieś Solniki, uzupełniając tym samym uposażenie domu do sumy 50.000 zło­tych polskich. Odtąd superior domu i przełożony Kolegium nosił ty­tuł „Rektora”. Wg. zestawienia S. Załęskiego, funkcje superiorów a od 1747 rektorów Kolegium drohickiego pełnili następujący zakonnicy:

Superiorzy a potem rektorzy Kolegium Drohickiego byli mianowani przez wyższych przełożonych zakonnych z reguły na okres 3 lat. W praktyce jednak niejednokrotnie piastowali swe stanowiska znacznie dłu­żej, niekiedy zaś bardzo krótko, co wiązało się zapewne z jednej strony z wydarzeniami politycznymi (wojny) i losowymi (zarazy), z drugiej zaś z popularnością lub niepopularnością superiora-rektora wśród pod­laskiej szlachty.