Mimo upływu 364 lat od osiedlenia się pierwszych Benedyktynek w Drohiczynie n/B dzieje tego klasztoru i działalność drohickich sióstr nie doczekały się jeszcze opracowania. Wydaje się to tym dziwniejsze, że jest to jeden z tych klasztorów, które po kasacie przez zaborcze władze carskiej Rosji i spowodowanej tym faktem 100-letniej przerwie w działalności, zostały wskrzeszone. Córki świętego Benedykta wróciły tu w 1957 roku, tworząc nowy, piękny rozdział najnowszych dziejów drohickiego konwen­tu. Znaczną trudność przy odtwarzaniu historii tego benedyktyńskiego opactwa stanowiło bezpowrotne zaginięcie i zniszczenie wielu podstawo­wych dokumentów jak: fundacja, erekcja, spisy personalne, kronika do­mu i wielu innych: W oparciu o zachowane ale bardzo rozproszone źródła w Archiwum Klasztoru PP. Benedyktynek w Drohiczynie (ABD), Archi­wum Archidiecezjalnym w Białymstoku (AAB), Archiwach Diecezjalnych w: Drohiczynie (ADD), Łomży (ADŁ), Siedlcach (ADS) i Archiwum Pobenedyktyńskim przy kościele św. Jakuba w Toruniu (AJT), podjęta została próba zarysowania dziejów placówki benedyktyńskiej w Drohiczynie n/B. na Podlasiu.